കൃഷ്ണാർച്ചന 

                                   

                            അമ്മ യശോദ തൻ പുണ്യമായ് തളിരിട്ട 

                            കണ്ണാ മഴമുകിൽ ചാരു വർണ്ണാ  

                            മഞ്ജീര മണിനാദമുള്ളിൽ നിറയ്ക്കുന്ന 

                            സമ്മോഹനാ ശ്രീ  വനമാലീ 

                            മധുര മനോഹര കവനങ്ങളിൽ നീ 

                            വിരഹിണീ രാധ തൻ നീലാംബരി.

                            നറു നിലാവൊളി തൂകും രാത്രികളിൽ 

                            ഹൃദയാർദ്ര ഗീതികളിടറാതെയൊഴുകുന്ന 

                            അനവദ്യമാമൊരു മുരളിയൂതി 

                            നിറയുന്നു കണ്ണാ മനമിതിൽ നീ 

                            ഒരു നീലാഞ്ജനപ്പൂ വിടരും പോലെ.

                            കണ്ണാ മനസ്സിലെ മന്ത്രാക്ഷരികളിൽ 

                            നിർമ്മല തേജസ്സായ്‌ നീ ഉണരൂ .

                            വേദാന്ത സാരവും വേദനാ ഹാരിയും 

                            സത്യവും സ്നേഹവും നാദവും നീ .

                            ഗോപികാ രമണാ നിൻ പാദസ്പർശത്താൽ 

                            ഗോകുലം തളിരിട്ട നാളുകളിൽ 

                            കാളിയ മർദനമാടിയ നിന്നുടെ 

                             മായാ വിലാസങ്ങൾ കണ്ട നേരം 

                            രാധാസമേതാ ലോകൈകനാഥാ 

                             വാഴ്ത്തിയല്ലോ നിന്നെ വൃന്ദാവനം.

                             ശ്യാമ കളേബരാ നിത്യ നിരാമയ 

                             നീ തന്നെ സർവ്വവും യദു നന്ദനാ 

                             നിന്നിലലിയുന്നു സർവ്വവും ശ്രീ നന്ദനാ !